Super žena i "Pčelica" poklanjaju poeziju o Beogradu

Tek nakon šesnaest godina od smrti Dragomira Đorđevića, zahvaljujući prijateljskoj i književnoj ljubavi Lidije Nikolić, kojoj je rukopis predat na čuvanje, a koja će kasnije postati i njegov urednik, i zahvaljujući Izdavačkoj kući "Pčelica" zbirka pesama "Blago gradu Beogradu" postala je dostupna čitaocima kao prvo i ujedno posthumno izdanje.

Na osnovu naslova lako je zaključiti da je Beograd tema zbirke pesama "Blago gradu Beogradu". Međutim, njegov položaj u okviru tematsko - motivskog sklopa Zbirke je dvojak. S jedne strane, Beograd je samo deo scenografije u kojoj se gradi biografija lirskog subjekta, dakle - Beograd je deo intimnog prostora lirskog subjekta u kome on odrasta, zaljubljuje se, pati, smeje se...

S druge strane, Beograd od pasivnog dekorativnog elementa postaje predmet o kome se peva. U takvim pesmama, suprotno očekivanom, Beograd nije idealizovan, već je često predmet opravdane kritike. Iz pesme u pesmu, kroz čitavu Zbirku, Dragomir Đorđević gradi biografiju svog lirskog subjekta tako da čitalac po specifičnim situacijama, osećanjima, odnosu prema životu i porodici lako prepoznaje da mu se obraća isti glas. Zbog toga ova Zbirka spada u red onih koje se čitaju kao romani u stihu sa junakom koji ima svoje stavove i emocije, prepoznatljiv prostor u kome se kreće, u ovom slučaju Beograd, i ograničen vremenski period koji sledi neku prirodnu logiku, u ovom slučaju period odrastanja. To je dečak koji živi nimalo lagodnim životom, koji je u svojim mladim godinam opterećen problemima i intenzivno ih proživljava, ali se ne prepušta očaju i malodušnosti.

Naprotiv, on je glas vedrine koji o sopstvenim problemima govori sa smehom i blagom ironijom. Drugom tematskom krugu pripadaju pesme u kojima je Beograd predmet o kome se peva, a ne samo dekorativni element. Ono što se odmah može primetiti je to da Beograd nije sentimentalno idealizovan. U pojedinim pesmama on je čak predmet kritike, on postaje grad smrada, jada i rada. Međutim, i pored negativnih strana, Dragomir Đorđević poentira da je to grad večito mlad. U pojedinim pesmama dat je istorijski razvoj Beograda i građanstva u Srbiji.

Iako je ovo poezija urbanih prostora, autor podseća Beograđane da kukuruz još uvek viri iz poneke bašte, a ujutru se i pevci mogu čuti. U ovom slučaju kukuruz i pevci su funkcionalna zamena za ruralno. Tim efemernim slučajevima Dragomir Đorđević kao da želi da podseti na istorijski razvoj građanstva u Srbiji o kome svedoče ostaci seoskog života u gradskoj sredini.

Na kraju možemo zaključiti da Đorđevićeva zbirka "Blago gradu Beogradu" predstavlja poeziju teških emocija, promišljenih postupaka, veselog raspoloženja i beskrajne žudnje za normalnošću i ravnotežom u porodici, gradu i uopšte svakodnevnom životu.